'Op de HIC kun je écht het verschil maken'
Verpleegkundige Evelien Cats mocht onlangs de Emma Verpoorte prijs in ontvangst nemen. Uit maar liefst 35 inzendingen, afkomstig uit heel Parnassia Groep, werd zij als winnaar gekozen. Een mooie erkenning voor haar inzet en betrokkenheid bij haar werk en cliënten. Evelien: “Ik sta niet graag in het middelpunt van de aandacht; ik doe gewoon mijn werk. Maar blijkbaar zien anderen dat ik er met hart en ziel in zit. En dat vind ik wel een enorme waardering.”
Evelien is sinds 2010 werkzaam in de psychiatrie. Ze startte haar opleiding bij het toenmalige Delta en haalde 4 jaar later haar diploma. Na een kort uitstapje in de justitiële zorg, keerde ze in 2016 terug op de HIC (High Intensive Care) van Antes aan de Blaak. En op die afdeling, inmiddels gevestigd in kliniek J in Poortugaal, werkt ze nu nog steeds. “Het is de leukste afdeling die er is,” vertelt ze lachend. “Juist omdat je als verpleegkundige zoveel autonomie hebt en in korte tijd écht verschil kunt maken.”
De voordeur van de psychiatrie
De HIC wordt vaak gezien als de voordeur van de psychiatrie: hier komen mensen terecht die in een acute psychische crisis verkeren. Evelien schetst de diversiteit van de doelgroep. “Het kan je buurvrouw zijn, een advocaat of iemand die in de wijk overlast veroorzaakt. Soms is het een suïcidale zus of iemand die volledig ontregeld raakt door een psychose. We zien alle lagen van de samenleving voorbijkomen. Het is onze taak om samen met de cliënt, familie en ketenpartners te kijken hoe we de crisis kunnen afwenden.”
De opnames zijn kort – variërend van een paar dagen tot enkele weken. Dat maakt het werk intensief en onvoorspelbaar. Evelien: “In die korte periode probeer je vertrouwen te winnen, structuur terug te brengen en te beoordelen wat er nodig is. Soms zie je mensen vaker terugkomen, soms nemen ze later contact op om te zeggen dat die opname hen écht geholpen heeft. Dat maakt dit werk zo waardevol.”
Een inschatting in 5 minuten
Evelien benadrukt dat het eerste contactmoment vaak bepalend is. “Wij zijn vaak de eersten die een cliënt in crisis spreken, soms samen met politie of andere hulpdiensten. In de eerste vijf minuten moet je een inschatting maken: wat is de acute dreiging, wat heeft iemand nodig? Dat vraagt dat je stevig in je schoenen staat. Je krijgt weleens scheldwoorden naar je hoofd of je moet vervelend nieuws brengen. Toch probeer ik altijd menselijk en gastvrij te blijven. Het gaat niet om vastbinden of platspuiten – een hardnekkig vooroordeel van de buitenwereld - maar om écht contact maken.”
Meer dan zorg alleen
Naast haar werk met cliënten zet Evelien zich actief in voor de ontwikkeling van de afdeling. Ze begeleidt nieuwe collega’s, is kartrekker van het lerend netwerk en betrokken bij de certificering van de HIC. Ook onderhoudt ze contact met politie en ambulancediensten om de samenwerking te versterken. “Het is belangrijk dat we elkaar begrijpen en van elkaar leren. Zo kunnen we de zorg steeds menselijker en effectiever maken.”
Emma Verpoorte prijs
Afgelopen augustus werd Evelien onderscheiden met de Emma Verpoorte prijs. Uit 35 inzendingen werd zij als winnaar gekozen. “Ik had het totaal niet verwacht. Ik sta liever niet op de voorgrond, maar deze erkenning voelt heel bijzonder. Het geeft me energie om door te gaan en hopelijk ook anderen te inspireren. Het is een mooie bevestiging dat wat wij doen ertoe doet. Voor cliënten, voor hun naasten én voor de organisatie.”
Met de Emma Verpoorte prijs worden gedreven, passievolle agogen en verpleegkundigen met oog voor kwaliteit van zorg, aangemoedigd zich verder te ontwikkelen. Om voor deze prijs in aanmerking te komen kon je worden voorgedragen door je team of collega's. De prijs is vernoemd naar Emma Verpoorte: zij was een zeer gewaardeerde en talentvolle verpleegkundige en Verpleegkundig Specialist GGZ die veel heeft betekend voor de verpleegkundige beroepsgroep binnen en buiten Parnassia Groep. Enkele jaren geleden moesten we zeer onverwacht afscheid van haar nemen en haar naam en gedachtegoed leven voort in deze prijs.
Nooit uitgeleerd
Ondanks haar ruime ervaring ziet Evelien haar werk niet als afgerond. “In de psychiatrie ben je nooit uitgeleerd. Het is breed, complex en iedere dag anders. Dat maakt het uitdagend en boeiend tegelijk. Ik wil me blijven verdiepen in hoe we de zorg nog beter en menselijker kunnen maken. Want uiteindelijk gaat het erom dat iemand zich gezien en gehoord voelt, ook zijn of haar donkerste momenten.”